Avtomobil qəzası
Bir tərəfdə – sərxoş sürücü,
digər tərəfdə – dörd nəfərlik ailə.
Hamısı ölü.
Bir yanda xıncım-xıncım əzilmiş iki maşın,
o biri yanda – yıxılmış iki ev, iki tifaq.
Bir yolu könüllü bölüşə bilmədikləri üçün
bir ölümü paylaşıblar məcburən.
Bir az əvvəl
gicgahlarında atan al qırmızı,
isti qan
indi tökülüb qara, soyuq asfaltın sinəsinə.
Bayaqdan yarışdıqları o dəli küləklər
«bizi ötənin min qanadı gərək» deyə
indi təskinlik verirlər onlara,
saçlarına sığal çəkərək.
Saatlarının əqrəbləri
irəli getsə belə,
artıq onlar nə göstərə bilər ki,
keçmişdən başqa?!
Diri ikən dinlədikləri kasset
hələ də bitməyib,
bir oynaq hava yayılır ətrafa
sözləri də tərs kimi kefdən, səfadan.
Diqqətlə ətrafa baxanda,
nəinki sevinən şeytanın rəqsini görər,
hətta dəli qəhqəhələrini belə eşidərsən
bu həndəvərdə.
1994
Çiçəklərlə nəzakətli davranış qaydası
Çiçəkləri bəlkə də dərməməli
eləcə budağında qoxlamalıyıq.
Bunun üçün
biz onlara sarı əyilməli,
deməli, onlara baş əyməliyik
onlarsa
qarşılıq olsun deyə
ətirlərini
əsirgəməməlidirlər bizdən.
Hər şey eynilə
göyərçin əlləri öpdüyümüzdəki kimi olmalıdır -
yəni əl dodaqlara deyil,
dodaqlar ələ sarı yönəlir -
ÖPƏN
ÖPÜLƏNİN ayağına gəlir.
1992
Uşaq kimi Tanrı
Uşaq kimi
hər şeyə maraqlıdır Tanrı
bəndələr - onun oyuncaqlarıdır,
kimisi sevimli,
kimisi zəhlətökən, yorucu.
Çox xoşladığı oyuncaqları
o birilərindən daha tez sökür Tanrı
necə qurulduqlarını,
nədən belə sevildiklərini
anlamaq üçün.
Bəlkə də çoxusunu
sökdüyünə sonradan peşiman da olur -
bəlkə də onları eynilə
və yenidən yarada bilmədiyi üçün bu belədir,
nə bilim?!
Bəlkə Tanrı da şıltaq uşaqlar kimi
heç nədən peşiman olmur
ya da ki
özünə yaraşdırmır bəlkə də
belə boş şeylərdən ötrü
qanını qaraltmağı?
Kim bilir?!
1999
Qul nərgizlər
Vitrindən bir qucaq nərgiz
boylanar küçəyə boynu bükülü.
Dərilmiş çiçəklər
kəpənəksiz, çəmənsiz tez solur,
ləçəkləri tökülür.
Gözəllikləri, qoxuları nəğməli,
nəğmələrinə sevda və kədər qarışıb.
Qiymətləri yazılı üstündə –
hər kəsə satıla bilər, deməli,
azalıb ləçəklərindəki işıq.
Gözlərindən süzülər yuxuları
hələ ki ilk bahar dəmidir.
Qaba əllərdə əzilmək qorxuları,
gözəllərə qovuşmaq qayğıları
nədənsə artan kimidir.
Vitrindən bir qucaq nərgiz
boylanar günəşə, küçəyə sarı.
(Günəş – dərdlilər, dustaqlar həmdəmidir!)
Qiymətləri yazılmış üstündə –
gözəllikləri, qoxuları
nə isə artan kimidir.
1982
Bir tərəfdə – sərxoş sürücü,
digər tərəfdə – dörd nəfərlik ailə.
Hamısı ölü.
Bir yanda xıncım-xıncım əzilmiş iki maşın,
o biri yanda – yıxılmış iki ev, iki tifaq.
Bir yolu könüllü bölüşə bilmədikləri üçün
bir ölümü paylaşıblar məcburən.
Bir az əvvəl
gicgahlarında atan al qırmızı,
isti qan
indi tökülüb qara, soyuq asfaltın sinəsinə.
Bayaqdan yarışdıqları o dəli küləklər
«bizi ötənin min qanadı gərək» deyə
indi təskinlik verirlər onlara,
saçlarına sığal çəkərək.
Saatlarının əqrəbləri
irəli getsə belə,
artıq onlar nə göstərə bilər ki,
keçmişdən başqa?!
Diri ikən dinlədikləri kasset
hələ də bitməyib,
bir oynaq hava yayılır ətrafa
sözləri də tərs kimi kefdən, səfadan.
Diqqətlə ətrafa baxanda,
nəinki sevinən şeytanın rəqsini görər,
hətta dəli qəhqəhələrini belə eşidərsən
bu həndəvərdə.
1994
Çiçəklərlə nəzakətli davranış qaydası
Çiçəkləri bəlkə də dərməməli
eləcə budağında qoxlamalıyıq.
Bunun üçün
biz onlara sarı əyilməli,
deməli, onlara baş əyməliyik
onlarsa
qarşılıq olsun deyə
ətirlərini
əsirgəməməlidirlər bizdən.
Hər şey eynilə
göyərçin əlləri öpdüyümüzdəki kimi olmalıdır -
yəni əl dodaqlara deyil,
dodaqlar ələ sarı yönəlir -
ÖPƏN
ÖPÜLƏNİN ayağına gəlir.
1992
Uşaq kimi Tanrı
Uşaq kimi
hər şeyə maraqlıdır Tanrı
bəndələr - onun oyuncaqlarıdır,
kimisi sevimli,
kimisi zəhlətökən, yorucu.
Çox xoşladığı oyuncaqları
o birilərindən daha tez sökür Tanrı
necə qurulduqlarını,
nədən belə sevildiklərini
anlamaq üçün.
Bəlkə də çoxusunu
sökdüyünə sonradan peşiman da olur -
bəlkə də onları eynilə
və yenidən yarada bilmədiyi üçün bu belədir,
nə bilim?!
Bəlkə Tanrı da şıltaq uşaqlar kimi
heç nədən peşiman olmur
ya da ki
özünə yaraşdırmır bəlkə də
belə boş şeylərdən ötrü
qanını qaraltmağı?
Kim bilir?!
1999
Qul nərgizlər
Vitrindən bir qucaq nərgiz
boylanar küçəyə boynu bükülü.
Dərilmiş çiçəklər
kəpənəksiz, çəmənsiz tez solur,
ləçəkləri tökülür.
Gözəllikləri, qoxuları nəğməli,
nəğmələrinə sevda və kədər qarışıb.
Qiymətləri yazılı üstündə –
hər kəsə satıla bilər, deməli,
azalıb ləçəklərindəki işıq.
Gözlərindən süzülər yuxuları
hələ ki ilk bahar dəmidir.
Qaba əllərdə əzilmək qorxuları,
gözəllərə qovuşmaq qayğıları
nədənsə artan kimidir.
Vitrindən bir qucaq nərgiz
boylanar günəşə, küçəyə sarı.
(Günəş – dərdlilər, dustaqlar həmdəmidir!)
Qiymətləri yazılmış üstündə –
gözəllikləri, qoxuları
nə isə artan kimidir.
1982
